Blog

Deel 1:

De weg naar mezelf: hoe ik van het rechte pad afweek en mezelf vond in creativiteit

Sommige mensen weten al van kleins af aan wat ze willen worden. Bij mij ging het anders. Mijn pad liep niet recht, maar kronkelde langs zijwegen, omwegen en onverwachte afslagen. En precies daar — tussen de twijfel en de verandering — vond ik mezelf terug.

Ik begon als kapster. Daarna volgde ik mode, uit liefde voor schoonheid en vorm. Toch belandde ik uiteindelijk bij Colruyt, waar ik vijf jaar werkte. Vijf lange jaren die me lieten voelen hoe het níet moest. Ik wilde meer. Meer vrijheid, meer creativiteit, meer zingeving. Dus ging ik terug naar school, werd administratief medewerker… maar na amper vier maanden werd ik ontslagen.

Opnieuw viel alles stil. Of eigenlijk: opnieuw kreeg ik de kans om te luisteren naar wat er écht speelde vanbinnen.

Ik begon te werken in een bakkerij — de geur van brood, de warmte, het ritme — en tegelijkertijd volgde ik een opleiding tot kok. Ik vond plezier in het werken met mijn handen, in het creëren van iets tastbaars. Het bracht me tot in de ziekenhuiskeuken, waar ik als hulpkok aan de slag ging. En nu werk ik al bijna negen jaar als keukenhulp in een woonzorgcentrum.

Het lijkt misschien alsof ik van alles wat heb gedaan. Maar in elk stuk zit een draad: ik wil zorgen, creëren, schoonheid brengen — op mijn manier.

Toen ik geopereerd werd aan mijn polsen, moest ik even stilvallen. In die stilte vond ik iets nieuws: een paar kralen, een idee, een vonk. En zo begon ik met het maken van juwelen. Niet zomaar juwelen — maar stukken met een verhaal. Gerecycleerd, uniek, met betekenis. Mijn eigen wereld, vormgegeven in kleine kunstwerkjes.

En stilaan groeide dat uit tot iets groters. Sinds januari ben ik officieel in bijberoep gestart. Ik kijk om me heen en zie dat niemand doet wat ik doe. Niet op deze manier. Niet met deze mate van zorg en creativiteit. En voor het eerst in mijn leven voel ik: dit is míjn pad.